Fig delight

A oto kolejna odsłona tureckich słodyczy w postaci fig delight. To co mi się na początku rzuciło w oczy, to ich zniewalający wygląd. Mam nadzieję, że udało mi się to zaprezentować na zdjęciach, ale na wszelki wypadek dodam, że prezentują się naprawdę bardzo estetycznie, elegancko i ciekawie. Wręcz pociągająco. Te cukierki aż kuszą, żeby je zjeść.
Zjeść jednak nie da ich się dużo, bo są bardzo sycące. Wszystkie cukierki mają ten sam figowy smak. Różnią się między sobą tylko posypką, czy to sezamową, kokosową, czy orzechową. I to ta posypka nadaje każdemu cukierkowi wyjątkowości. Jest jak kropka nad i.

Fig delight należą do kategorii słodyczy "nie dla każdego". Trzeba lubić smak fig, żeby docenić te cukierki. Ale zwolennicy fig i tureckich słodyczy się nie zawiodą.

A na koniec dodam, że fig delight mogą być miłym orientalnym upominkiem, tak ze zwgledu na ładny wygląd każdego cukierka, jak i na ładne opakowanie w jakim jest sprzedawane. 

Szwajcarska czekolada

Wiecie kto zjada najwięcej czekolady na świecie? Tak, tak, właśnie Szwajcarzy. Podobno przeciętny Szwajcar zjada jej ponad 10 kg rocznie. I nie jestem w sumie tym zdziwiona, w końcu szwajcarska czekolada uchodzi za jedną z najlepszych czekolad świata, choć pewnie Szwajcarzy się z tym nie zgodzą i powiedzą, że nie jedną z najlepszych, tylko że jest NAJLEPSZA. Jeśli chcecie sami się przekonać i wyrobić sobie na ten temat zdanie, to spróbujcie Toblerone. W miarę łatwo dostępne, cena nie bardzo zawrotna, a wprowadzi Was w cudowną krainę szwajcarskiej czekolady.

Czekolada, jak wszystko na tym świecie, ma swoją historię, a Szwajcarzy mają w niej swój niebagatelny udział. Np. dzięki niejakiemu Caillerowi  czekolada nie jest zarezerwowana tylko dla najbogatszych konsumentów, a możliwość jej kupna ma prawie każdy. A wszystko to dzięki zautomatyzowaniu przez niego niektórych procesów wytwarzania czekolady, przez co zwyczajnie czekolada stała się tańsza. Z kolei Lindt (którego nazwisko znane jest ze sklepowych półek ze słodyczami), zapoczątkował wytwarzanie delikatnej i rozpływającej się w ustach czekolady, jaką znamy i jemy po dziś dzień.

Najbardziej znane szwajcarskie czekolady są łatwo dostepne nawet na polskim rynku. Wspomniane już, chyba najbardziej znane czekolady Lindta, zachwycają różnorodnością smaków i wysoką jakością produktów, czekolady Toblerone zniewalają smakiem i oryginalnym wyglądem nawiązującym do typowego dla Szwajcarii górskiego krajobrazu. Ale Szwajcaria to też inne światowej sławne marki takie jak Suchard,  Cailler czy Frey, które swoimi produktami wzbogacają cudownie różnorodny i pyszny świat czekolad, do którego z przyjemnością Was zapraszam.

Czekolada z naturalną wanilią

A oto kolejna odsłona włoskich słodyczy. Tym razem jest to biała czekolada z tytułową naturalną wanilią. Na pytanie czy jest dobra, odpowiadam - tak, jest zaskakująco dobra. Ja, która zawsze zdecydowanie preferowałam ciemne czekolady, byłam zdziwiona, że biała czekolada może mi tak smakować. Jest bardzo słodka, to prawda, ale delikatny posmak wanilii nadaje tej czekoladzie charakteru. 

Białe czekolady są wogóle specyficzne. W smaku niewiele mają wspólnego z ich ciemnymi odpowiednikami, a to przez to że nie zawierają proszku kakaowego. Są natomiast robione na bazie masła kakaowego, przez co mają charakerystyczną jasną barwę. Białe czekolady, generalnie podlegają słabszym restrykcjom jeśli chodzi o skład, co w przypadku produktów niskiej jakości oznacza dodanie margaryny czy sztucznych aromatów, co ostatecznie wpływa na pogorszenie smaku. 

Po przestudiowaniu składu czekolady, którą Wam dziś prezentuję, wszystko wskazuje na to, że tu zadbano o jakość. Są tylko naturalne aromaty i produkty mleczne, a lecytyna sojowa została zastąpiona lecytyną słonecznikową, przez co produkt ten nie zawiera glutenu, co jest dobrą wiadomością dla bezglutenowców.

Podsumowując jest to czekolada godna polecenia. Za rozsądną cenę można zjeść smaczną czekoladę o  niezłym składzie.

 

Łotewska czekolada

To jest wyjątkowy okaz. Nawet jak na czekoladę łotewską. Wyjątkowy, bo limitowany i tak łatwo w sklepie go nie znajdziecie. Zresztą sądząc po aniołkach i gwiazdkach na opakowaniu, jest to wersja świąteczna, choć nigdzie nie jest to wprost napisane. Więc pomimio tego, że jest to prawdopodobnie wersja bożonarodzeniowa, postanowiłam Wam ją przedstawić nie czekając na okres świąteczny, bowiem data ważności tej czekolady zbliża się wielkimi krokami i za parę miesięcy mogłaby utracić swój smak. A do tego czasu może wyjdzie nowa limitowana seria i będzie okazja do porównania. 

To co widać na wierzchu czekolady to kawałki karmelu i wiórki kokosowe, które bardzo wyraźnie czuć, jeśli pozwoli się czekoladzie powoli rozpuszczać w ustach. Czekoladzie zresztą niezbyt słodkiej, pomimo niskiej zawartości kakao.  

Laima, czyli producent czekolady, ma interesujące podejście do swoich wyrobów. Na każdym kroku przekonuje, że najważniejsza jest miłość i wszystko co dobre tkwi w miłości - także czekolada i jej produkcja. Hasła reklamowe producenta brzmią 'Laima wybiera miłość', 'Wybierz miłość, Miłość wybierze Ciebie', 'Kochamy dobrą czekoladę', 'Miłość inspiruje'.

Można więc sądzić, że swoje produkty przygotowują z ogromną starannością, a już szczególnie te robione ręcznie, jak ta czekolada, którą Wam dziś prezentuję. 

Słodycze po chorwacku

Słodycze nie w tak bardzo ścisłym tego słowa znaczeniu, choć są słodkie. Mowa tu o kandyzowanych skórkach pomarańczy, kandyzowanych migdałach i o przedziwnym bloku figowym. Prawdziwie śródziemnomorskie specjały.



Blok figowy przyciągnął moją największą uwagę. Jego skład jest absolutnie i fantastycznie prosty: suszone figi 90%, miód kwiatowy 5%, migdały 5%. Bez dodatków, ulepszaczy i upiększaczy. Myślę, że fani zdrowego żywienia mogą być nim usatysfakcjonowani. A jaki ma smak? Przy takim udziale fig chyba nie zaskoczę odpowiedzią, że mocno figowy. Smakuje dokładnie jak wnętrze suszonych fig z charakterystycznymi chrupiącymi między zębami pesteczkami. Miodu praktycznie nie czuć - posłużył chyba tylko do sklejenia całości i lekkiego dosłodzenia.





A co z kandyzowanymi skórkami i migdałami? Tu niestety nie znalazła się etykieta mówiąca o składzie. Ze smaku mogę jednak się domyślać, że użyto tu tylko cukru. Bowiem smakują naprawdę bardzo naturalnie. Skórka pomarańczy smakuje jak najprawdziwsza skórka w cukrze, a migdały... a migdały w procesie kandyzowania (choć zawsze mi się wydawało, że jest to procesz przypisany do owoców), stały się jakby bardziej miękkie, zaś cukier stworzył dookoła słodką, chrupiącą otoczkę.



Są to dosyć specyficzne słodycze, ale wydaje się dosyć naturalne i do tego regionalne, co dla mnie niesie ze sobą dodatkową wartość.